Op 30 maart 1867 wisselde een stuk land, 1.518.800 KM² groot, van eigenaar voor de lieve som van 7,2 miljoen dollar. Vanuit hedendaags oogpunt vanuit de Verenigde Staten gezien getuigde de aankoop van Alaska van durf en visie waar niets op af te dingen valt. De Amerikanen - ook de meerderheid van het volk - zagen destijds heel goed het economisch belang en namen de juiste beslissing. (De Russen daarentegen slaan zich nog dagelijks voor het hoofd, zo stel ik mij voor!)
Ongeveer te zelfder tijd, in 1864, kocht een groep burgers rond C. P. van Eeghen een stuk grond van 41 Ha, om daarmee de toekomstige waarde van een aantal nog te bouwen woningen positief te beïnvloeden. Vandaag kennen we dat gebied onder de naam Vondelpark! Alweer: durf en visie. Jaarlijks trekt dit park zo'n 10 miljoen bezoekers en het geniet faam over de gehele wereld. In 1996 werd het Vondelpark een rijksmonument. Central Park; 1853, goed voor zo'n 25 miljoen bezoekers en er naast het Metropolitan Museum of Art, ook niet zonder (eigen) betekenis en ook al - sedert 1974 - als stedelijk monument aangemerkt! Hyde Park in London, Bois de Boulogne in Paris... de leefbaarheid van grote steden staat of valt met een park van naam en faam. Dat meneer van Eeghen de juiste visie had valt niet te bestrijden: kijk maar eens wat onroerend goed vandaag de dag grenzend aan het Vondelpark opbrengt. En wie zou er niet een appartement willen hebben met uitzicht over het Central Park?
Terugkijkend in de geschiedenis zien we veel van zulke markante momenten, getuigend van durf en visie! Sterker nog, zonder durf en visie van Ing. C. Lely hadden wij hier niet gezeten in Flevoland!
In onze tijd gaat één van de "durf en visie" discussies over OostvaardersWold. Flevoland, bij uitstek de provincie van en voor durf en visie staat tegenover een staatssecretaris met koudwatervrees en een groot gebrek aan visie. En het meest treurige is nog wel dat hij de visie van zijn voorgangers ook niet op waarde schat of zelfs maar respecteert. Wat naar binnen- en buitenland een boegbeeld voor de provincie had kunnen worden, een parel van eigen zuiderzeebodem wordt door meneer Bleeker tot zinken gebracht. Iets tot zinken brengen in een polder is wel héél tegenstrijdig en kortzichtig. En kostbaar!
Schermen met doembeelden: "de polder gaat op slot!" is verleidelijk, maar minder constructief. Laten we gewoon de cijfers maar eens laten spreken!
Het gaat om een gebied van zo'n 1850 Hectare waarvan ± 85% een recreatieve doelstelling heeft: zeg maar ruim 1500 Hectare. Zo'n groot gebied is niet niets; dat zal voor de hele noordelijke randstad van betekenis worden! Levert de aanleg zo'n 1200 (tijdelijke) banen op, nadat OostvaardersWold is aangelegd zullen er zo'n 1200 nieuwe banen direkt aan die recreatieve doelstelling gelinkt ontstaan, en in de behoudende schatting ook nog eens 5000 extra indirect. Een optimistische raming komt zelfs ruim boven de 10.000 (13.000 wordt in het rapport Tordoir mogelijk geacht). Recreatie heeft bij uitstek een stuwende werking op de economie van een provincie en, in tegenstelling tot bijvoorbeeld industrie, geen "down-side"... Ook is het héél moeilijk om een kampeerterrein uit OostvaardersWold naar een lage-lonen-land over te hevelen; het zijn ook naar de toekomst blijvertjes!
Flevoland getroost zich - nèt als veel andere provincies en regio's - veel moeite en kosten om arbeidsplaatsen te verwerven. Dat kost een lieve duit en levert daarnaast wel eens wrevel op; onderlinge concurrentie is niet altijd bevorderlijk voor een goede verstandhouding met "de buren". Deze 6200 (of het dubbele aantal) banen echter worden nieuw gecreëerd, nèt als destijds de provincie zelf! Niemand hoeft zich te bezwaren of bestolen te voelen.
Het is natuurlijk niet zo dat de provincie "het budget" voor 6200 geworven banen over kan hevelen naar het project OVW. Maar het is zeker wèl waar dat de provincie bij niet-doorgaan van het OostvaardersWold deze kosten als bijkomend verlies in zal moeten boeken! De vraag is dan of meneer Bleeker deze kosten zal gaan betalen?
Over kosten en baten gesproken: hoe zouden we nu geoordeeld hebben over de Amerikaanse onderhandelaar Seward als hij het destijds op 200.000 dollar af had laten ketsen?
Kijkend naar wat al is uitgegeven en wat het de provincie zou kosten om OostvaardersWold niet door te laten gaan - los van de imago-schade en het niet voldoen aan Europese richtlijnen en -verdragen! - is er geen twijfel mogelijk: we zijn het Point of No Return allang gepasseerd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten